ชีวิตในมัธยม

 ชีวิตในมัธยม

หนูว่าชีวิตมัธยมนี่แหละ สนุกที่สุดแล้ว ได้อยู่กับเพื่อน ออกไปเที่ยว ทำอะไรที่อยากทำ หนูยังอยากสตาฟตัวเองให้อายุแค่ 15-16 อยู่เลย หนูรู้สึกว่ายิ่งโต ชีวิตก็เริ่มยากขึ้นเรื่อยๆ หนูไม่อยากโตไปเป็นผู้ใหญ่เท่าไหร่ แค่ตื่นมาโรงเรียนก็ขี้เกียจอยู่ทุกวันเลย ยิ่งโตไปทำงาน คงต้องมีไฟมากกว่านี้ แต่พอทำงาน เรามีเงินเดือนตอบแทน น่าจะทำให้มีไฟไปทำงงานมากกว่ามาเรียน  แต่มามัธยมหนูได้ความรู้ตอบแทนก็จริง แต่หนูไม่ค่อยตั้งใจเรียน เลยคิดว่าไม่ค่อยเข้าสมองเท่าไหร่ เรียนวิชาเกี่ยวกับวิทย์คณิตนี่หนักเลยค่ะ หนูไม่ชอบเลย น่าเอาไปอยู่วิชาเลือกมากๆ คนโตไปส่วนมากก็ใช้แค่ บวกลบคุณหาร มีเครื่องคิดเลขแล้วด้วย ทฤษฎีวิทยาศาสตร์ ไม่ได้ไปเป็นนักวิทยาศาสตร์หรือทำอะไรเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ ก็คงไม่ได้ใช้เท่าที่เราเรียนหนักๆมา แค่มีความรู้รอบตัวหนูว่าก็เพียงพอให้ดำรงชีวิตไปเรื่อยๆแล้ว หนูคิดแบบนี้ เป็นเด็กไม่ดีเลย 555555555 หนูเลยตั้งใจเรียนวิชาที่มันเอาไปใช้ได้ในอนาคตของตัวหนูเองมากกว่า เช่น ภาษาอังกฤษ ถึงไม่ได้เข้าคณะที่จะใช้ แต่ ได้ใช้แน่ๆเวลาไปนู่นไปนี่ มีภาษาอังกฤษติดตัว ก็สบายใจแล้ว หนูคิดแค่ว่าชีวิตมัธยม มันมีแค่ครั้งเดียวจริงๆในชีวิต ถ้ามัวแต่ทำอะไรอยู่ในกรอบ ไม่ลองทำอะไรที่ไม่เคยทำ ไม่เคยโดดเรียนกับเพื่อน หลับในห้องเรียน แอบกินข้าวขนมในห้อง มันดูเหมือนไม่มีมารยาทในการเรียน หนูรู้ว่าเด็กทุกคนรู้ แต่ก็ยังทำ เพราะเราพอใจที่จะทำ แฮปปี้ที่จะทำ แต่ไม่ได้สนใจครูผู้สอน หรือแคร์อะไร พอเราโตขึ้นไปแล้วกลับมามอง เห้ย ตอนนั้นเราแฮปปี้ มันก็เหมือนได้ลองใช้ชีวิตเสี่ยงๆในชีวิตประจำวันแล้ว ก็สนุกไปอีกแบบ หนูอยากทำให้ชีวิตมัธยมมันเป็นชีวิตที่ไม่คิดมาก เครียดหรือกดดันอะไร เป็นช่วงที่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นที่สุด ก็อยากทำอะไรก็ทำเลย คนไม่ได้สนใจเราขนาดนั้น (รึป่าว) จริงๆก็ต้องมีขอบเขตเวลาทำอะไรแหละจริงๆแล้ว บางอย่างทำแล้วไม่ควรเรารู้เราก็ไม่ทำ แต่ถ้าฮอร์โมนวัยรุ่นมันแรง ก็ลุยดิวะ 5555555 เดี๋ยวนี้พูดถึงแปปๆก็มอหกแล้ว ความเครียดก็เริ่มเข้ามาเรื่อยๆ ในการเข้ามหาลัย ก็เป็นปัจจัยหลักๆเลย หนูมองกลับไปตอนม.ต้น มอสี่ มอห้า หนูรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตมัธยมคุ้มมากๆแล้ว กีฬาสี หนูใส่สุด อะไรที่ไม่ต้องเรียน หนูชอบหมดเลย ชอบทำกิจกรรม ชอบให้ครูปล่อยคาบว่าง ชอบนอน เฮ้อ หนูคิดว่าทำไมไม่เกิดมารวยน้อ ตื่นก็เงินเด้งเข้าบัญชีทุกวันๆ จะได้นอนอยู่บ้าน ดูซีรีย์ ฟังเพลง นอนเล่นเกม สบายใจเฉิบ ฝันอยู่แน่ๆ แต่มันก็มีคนที่เป็นแบบนี้จริงๆ หนูอยากเกิดเป็นเค้าบ้างจัง ตอนนี้หนูต้องมานั่งทำการบ้าน ตื่นเช้าไปโรงเรียนอยู๋เลย ง่วงจัง นอนดีกว่า นี่แหละ ชีวิตมัธยมมันก็แค่นี้ ใช้ชีวิตไปตามที่อยากทำ อะไรที่ไม่เคย ก็ค่อยๆออกนอกกรอบมาทำบ้าง ไม่ใช่ในทางไม่ดีนะ หนูยกตัวอย่างให้ก็ได้ ตอนมอต้น พ่อแม่หนูหวงมาก เลิกเรียนก็ต้องกลับบ้าน ไม่ให้ไปเที่ยวไหน แต่หนูว่าถ้าใช้ชีวิตแบบนี้ จะไปรู้เรื่องโลกภายนอกได้ยังไง หนูเลยใจกล้า ขอพ่อแม่ไปเที่ยวซะเลย กับเพื่อนตอนเลิกเรียน  เห้ย จู่ๆพ่อแม่อนุญาติ ได้ไงงงง นี่ก็เป็นการที่เราได้ออกนอกกรอบมาใช้ชีวิตแล้ว ได้มาเดินห้าง คุยเล่นกับเพื่อน ช้อปปิ้ง กินนู่นนี่ที่ห้าง โห่ ตอนหนูได้ไปสยามครั้งแรกนะ หนูแบบเห่อมาก เห็นคนอื่นไปกันก็อยากลองไปบ้าง พอไปหนูถ่ายรูปจนเมมเต็มอ่ะ ในเมืองมันมีอะไรน่าสนใจไปหมด ถ้าตอนเริ่มเข้ามหาลัย เริ่มทำงานคงไม่ได้ มาใช้ชีวิตชิวๆ เหมือนตอนมัธยมอีกแน่ๆ พอโตมีวันหยุดก็คงอยากนอนอยู่บ้านพักผ่อน ไม่มีอารมณ์ออกไปไหนเหมือนตอนนี้หรอก หนูแค่อยากมองกลับมาแล้วหนูไม่เสียดายเวลาที่หนูได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นก็แค่นั้น คนอื่นจะเป็นไงไม่รู้ แต่หนูรับรู้ได้ว่า เที่ยวบอก ออกจากบ้านบ่อย ตังหมด แค่นั้นค่ะ  ขอบคุณค่า